Humphrey Mijnals, op 3 april 1960 maakt hij zijn debuut in de wedstrijd Nederland-Bulgarije waarin hij zijn bicycletta maakt. Maar, er zijn nog meer familieleden van Humphrey die succesvol waren. Zijn broers Frank, Stanley en Louis Mijnals speelden in de Surinaamse voetbaltop. De eerste speelde zelfs bij Elinkwijk, de laatste is drie jaar geleden overleden. CampusCam ontmoette Frank en Stanley in Paramaribo. De Utrechtse Humphrey bekijkt de beelden bij hem thuis.
Bekijken toeristen onze Domstad per fiets of in een rondvaartboot, in Suriname hebben ze de Party Cruises Tour Bus. Deze bus lijkt bestemd te zijn voor feestende toeristen die ook nog een beetje cultuur proberen te snuiven. Maar na een avondje de bus vijf keer in een paar uur te hebben gespot, blijken ook springende kinderen de bus te bezetten terwijl ze los gaan op Justin Bieber.
Read more…
Sinds februari hebben de inwoners van Paramaribo de kans gekregen om gratis Spaanse les te volgen. De Venezolaanse president Hugo Chávez heeft deze lessen geschonken aan Suriname om de integratie tussen de Zuid-Amerikaanse landen te bevorderen. Op dit moment is er plek voor 300 leerlingen. Er wordt naar ruimte gezocht om dit aantal te vergroten.
Inwoners van Paramaribo krijgen op de middelbare school al Spaanse les. Deze lessen zijn helaas niet genoeg om de taal helemaal onder de knie te krijgen. Veel mensen zijn het na enkele jaren ook alweer vergeten. De gratis Spaanse lessen zijn voor deze mensen een goede uitkomst. Er zijn dan ook vele aanmeldingen voor de lessen.
Werk
De leerlingen beginnen om verschillende redenen met de lessen. Veel mensen moeten Spaans praten tijdens hun werk en voor hen kan een extra lesje geen kwaad. Dit geldt ook voor Pansa Conchita, ze werkt in een casino in Paramaribo. “Tijdens mijn werk zijn er vaak bezoekers die alleen maar Spaans spreken. Het geeft mij een groot verdeel als ik de taal beter spreek.”
De Spaanse lessen worden gegeven in het Venezolaanse Instituut voor Culturele Samenwerking. In de ochtend en in de middag wordt er les gegeven. Een lesperiode duurt drie maanden. Veel leerlingen zijn van plan om zich op te geven voor een vervolgcursus om meer te leren. Op dit moment wordt er gezocht naar meer ruimte zodat er meer lessen gegeven kunnen worden.
Chávez
Op al het lesmateriaal staan foto’s van de Venezolaanse president. De Surinamers zijn ook erg te spreken over Chávez. Tijdens de viering van 25 jaar onafhankelijkheid was hij een eregast. Tijdens zijn officiële bezoek aan het presidentiële paleis besloot Chávez om de achterwijken in te gaan om kinderen een hand te geven en om met de mensen te praten. Voor de Surinamers was het erg bijzonder dat een belangrijk persoon de wijken bezocht terwijl het geen verkiezingstijd was.
De Spaanse lessen in Paramaribo lopen als een trein. Wie nu ook de kriebels heeft gekregen om Spaans te leren, hoeft niet helemaal naar Suriname. In Utrecht is het ook mogelijk om de Spaanse taal onder de knie te krijgen. Dit kan in het Spaanse Instituut Cervantes.
Een impressie van de Spaanse lessen in Paramaribo:
Afgelopen week werd in Paramaribo het achtste lustrum gevierd van de club van Soroptimisten.
Soroptimisten zijn vakvrouwen die zich inzetten voor een positie van vrouwen en kinderen. Over de hele wereld zijn er clubs waar in totaal meer dan 90 000 vrouwen zich actief inzetten. Het bijzondere aan deze organisatie is dat elke club maar 1 lid uit een bepaalde beroepsgroep mag tellen. Zo wordt er met een breed perspectief naar bepaalde problemen gekeken.
Lustrumviering
De Nederlandse, Surinaamse en de clubs uit de Nederlandse Antillen zijn verenigd in een Unie. Er wordt daardoor vaak samengewerkt aan projecten. De afgelopen week reisden er veertig Nederlandse vrouwen af naar Paramaribo om de lustrumviering bij te wonen. Op het programma stonden educatieve, sociale en
culturele activiteiten. Daarnaast werd er een bezoek gebracht aan het lustrumproject: de uitbreiding van het Ilse Labadie Centrum, een school voor meisjes met een achterstand
Soroptimisme groeit
Nederland telt al bijna honderd clubs, maar ook in Suriname zit de groei er in: de club bestaat nu uit ruim veertig vrouwen, en dat betekent dat zo langzamerhand elke sector vertegenwoordigd is. De Surinaamse Soroptmisten zullen dan ook nu gaan beginnen met het opstarten van een tweede club in Paramaribo.
Om zo nog meer kinderen en vrouwen een kans op een beter leven te bieden.
Zo af en toe mag er natuurlijk een blog verschijnen die verder niets met een nieuwsitem te maken heeft, maar wel het leven van een journalist in opleiding weergeeft. Twee weken lang bevonden vier studenten van CampusCam zich in Suriname. Hier werd het duidelijk dat televisiemaken een hoop creativiteit vereist.
Geen seizoenen
Suriname kent niet de vier seizoenen zoals wij die kennen. Er bestaat geen lente, zomer, herfst of winter. Suriname kent een lange regentijd, een korte regentijd, een droge periode en de extreme droge periode. Die droge periode stelt maar weinig voor en eigenlijk betekent dit dan ook dat het zo ongeveer het hele jaar regent. Officieel regent het van april tot en met augustus en van december tot en met februari.
Back to the Basics
CampusCam vertrok begin maart richting Suriname, volgens de regels zou het dus droog moeten zijn. Helaas. Zo werkt dat natuurlijk niet. Waar een tropische regenbui ook niet van houdt is een waarschuwing geven. In Nederland wordt er eerst een waarschuwing gegeven door middel van een beetje motregen. Maar in Suriname houden ze ervan het ineens met bakken uit de hemel te laten komen. Geef het dan ook twee seconden en je bent doorweekt.
Tropenregels
Zo was er een ochtend, waar twee van de CampusCamers, besloten om een prachtige zonsopkomst te filmen aan de waterkant in Paramaribo. Om 5:00 s’morgens ging de wekker en vermoeid vertrokken de twee met volle moed richting de Suriname Rivier. De eerste vermoedens kwamen toen er geen sterrenhemel te zien was. Zou dit kunnen betekenen dat er wolken hingen? Beide hadden geen idee, het was immers nog donker. Maar omdat ze niet voor niets zou vroeg waren op gestaan besloten ze het plan door te zetten.
Creativiteit
Om zeven uur had de zon volledig op moeten zijn. Dat was hij ook, alleen hadden de CampusCamers hem niet gezien. Het was bewolkt en terwijl de twee een beetje verslagen aan de waterkant toch nog wat probeerde te filmen, gebeurde het. De hemel brak. De dikke druppels kwamen met zo’n topsnelheid naar beneden, dat de CC’ers, inclusief de apparatuur geen seconde de kans kregen. Wanneer zij dan ook een afdakje bereikten was het al te laat. Er was water in de lens van de camera terecht gekomen. Wat doe je dan? Terug naar huis natuurlijk en proberen de camera te redden. Met een fohn wisten ze, gelukkig, de lens droog te krijgen.
Poging twee ging een stuk beter, zie hieronder dan ook het resultaat!
Laatste reacties