In de meeste schoollokalen is de lucht vaak niet fris. Dat heeft meerdere oorzaken. Personen verspreiden ziektekiemen, geurtjes enzovoort. Bij onvoldoende ventilatie is in een gewoon lokaal de lucht binnen een half uur verontreinigd. Een vervuild binnenmilieu kan leiden tot gezondheidsproblemen en verminderde leerprestaties. De redactie van CampusCam deed onderzoek naar de luchtkwaliteit in de faculteit Communicatie & Journalistiek van de Hogeschool Utrecht. Lees hier de conclusie van het rapport.
Structurele berovingen bij Rotterdamse taxi’s hebben ertoe geleid dat ze onder het toezien van dakcamera’s extra worden beveiligd. Deze leggen de omgeving om het voertuig heen vast. Wordt het nieuwe actieplan van minister van Veiligheid en Justitie, Ivo Opstelten, waarbij agenten achter de pc’s vandaan worden gehaald en hun administratieve werk op het kantoor laten liggen om op straat boeven te vangen tóch overbodig. Als er nu uren aan film op tape vastgelegd wordt zullen die agenten de straat weer in moeten ruilen voor een stoel voor de buis.
NOVI SAD – ‘Je hebt geen idee hoe frustrerend het is om in de rij voor de ambassade te moeten staan voor een visum om een vriend binnen de EU te kunnen bezoeken, en dan te worden afgewezen omdat “je financiële situatie niet voldoet”.’ De Serviër Tomi Takac wordt er moe van. Hij is vierentwintig en student geneeskunde. ‘Hoe kan je dan verdomme ooit een eigen huis en een toereikend inkomen hebben?’
De frustratie van Tomi staat niet op zichzelf. Veel Servische jongeren willen graag dezelfde mogelijkheden en kansen hebben als jongeren in West-Europa. Ze hopen dat het eventuele lidmaatschap van de EU hier verandering in zal brengen.
Toch ziet Tomi Servië voorlopig nog geen lid worden van de EU, simpelweg omdat het geen voordelen oplevert voor grote machtige landen in Europa. ‘Aan de andere kant denk ik ook dat Servië pas lid kan worden als de burgers het zelf willen.’
Hij ziet het als de rol van jongeren om inwoners van de EU en oudere Serviërs er van te overtuigen met een open geest naar Europa te kijken. ‘En dan ooit, als er een gevoel van wederzijdse afhankelijkheid is, kan het er van komen.’
Tomi is bang dat Servië in een internationaal isolement terecht zal komen als ze geen lid kan worden van de EU. ‘Gelukkig hebben we het Exit festival nog [Zie kader], dat stelt ons in staat om in contact te blijven met jongeren uit de rest van de wereld.’
Hij vindt het onredelijk dat Nederland als eis stelt dat eerst generaal Mladic uitgeleverd moet worden aan het Joegoslavië-tribunaal voordat er over toetreding gepraat kan worden: ‘ik ben daar de dupe van maar ik kan er niets aan doen’.
Volgens Tomi zitten er veel voordelen aan lid worden van de EU. Zo verwacht hij meer persoonlijke vrijheid. Ook kan er dan vrije handel gedreven worden, wat goed is voor de Servische economie. ‘Al zullen we wel moeite hebben met alle regels, daar zijn we helemaal niet aan gewend’, lacht hij.
Onze ontmoeting vindt plaats op het terras van het café van zijn vriend Marko Kojic (28). Hij vraagt hij of we het bezwaarlijk vinden als hij aanschuift.
Marko heeft zijn café vier maanden geleden kunnen openen door 25.000 euro van familie en vrienden te lenen. De banken in Servië vragen enorme woekerrentes: ‘Je moet al een extra hypotheek op je huis nemen om geld te lenen voor een tandenborstel. Nou ja, dat is misschien overdreven, maar voor een elektrische tandenborstel in ieder geval.’
Ook Marko ziet de voordelen van Europa, reizen en vrijhandelsverdragen zijn volgens hem de belangrijkste. Sinds de jaren 90’ zijn er veel dingen in positieve zin veranderd. ‘Alles is nu te koop, dat was tien jaar geleden wel anders. Maar als je kijkt naar de financiële sector zie je dat we hopeloos achter lopen.’
Het is opmerkelijk dat Marko en Tomi amper tien jaar na de oorlogen op de Balkan zo Europees gezind zijn. Ze hebben beiden geen gevechten bewust meegemaakt maar zijn wel opgegroeid in een klimaat van nationalisme. De jongens spreken liever niet over de geschiedenis, maar desgevraagd willen ze er toch iets over kwijt.
‘Ik heb één beeld in mijn hoofd uit 1989 van het moment dat de problemen begonnen’, zegt Tomi. ‘Mijn ouders gingen bidden, de dag voordat er verkiezingen waren. Tijdens die verkiezingen kon er gekozen worden tussen de nationalist Milošević en de gematigde Panic. Jammer genoeg heeft Milošević gewonnen.’
Het was de eerste keer dat Tomi, ondanks zijn jonge leeftijd angst voelde omtrent een politieke situatie. Oudere mannen werden gemobiliseerd voor het leger. ‘Ik was echt bang mijn vader te verliezen.’
Tijdens de drie Balkan oorlogen in de jaren negentig was het crisis. Brood en melk waren nauwelijks verkrijgbaar en elektriciteit was er bijna nooit. Als de jongens naar school gingen droegen ze een dikke jas omdat de verwarming het niet deed. ‘Maar toch voelde ik me niet verdrietig, je raakte er aan gewend’, zegt Tomi.
In 1999 bombardeerde de NAVO onder andere energiecentrales en bruggen om president Milošević onder druk te zetten. Dit was voor Tomi gek genoeg de mooiste tijd: ‘Je wist wat de militaire doelen waren en de risico’s die daar bij hoorden. Ik ging veel skateboarden, en keek dan een beetje naar de vliegtuigen en explosies.’
Dat de oorlogen ook nare kanten hebben gehad, wordt duidelijk als Tomi vertelt over een bom die insloeg in de buurt van het weekendhuis van zijn ouders: ‘Wat ik toen gezien heb houd ik liever voor mezelf. Daar kan en wil ik niet over praten, maar vergeten zal ik het nooit’. Hij is even stil en kijkt naar zijn glas op tafel.
Marko doorbreekt de stilte: ‘Wat Milošević gedaan heeft was verschrikkelijk, en wij hebben dat laten gebeuren. We zijn ook de enigen die daarvoor verantwoordelijk zijn.’ Hij neemt een slok van zijn appelsap. ‘Je moet je wel realiseren hoe dat gegaan is: Er werd propaganda gebruikt om haat uit te dragen, er was sprake van een zeer selectieve berichtgeving’.
Nu is Boris Tadić president in Servië. Hij wil graag lid worden van de EU. Maar ook Marko ziet het voorlopig niet gebeuren. ‘Je ziet nu weer dat de oppositie, die behoorlijk primitief is, de zaak vertraagt. Ze organiseren rellen die me aan de jaren negentig doen denken. Weliswaar zijn de rellen kleiner en minder hevig dan vroeger. Maar er is nog steeds een groep mensen die niet tegen vooruitgang kan. Dat verontrust me’.
‘Nog een spritzer en een wodka voor mijn vriend?’, roept Tomi lachend: ‘Je hoort het: We feesten dus veel. Tussen het werken en studeren door.’ Ze hopen beide vurig dat ze ooit lid kunnen worden van de EU. Marko verwacht dat het er over tien of vijftien jaar wel van zal komen. ‘Als de tijd er rijp voor is komen we bij je op bezoek.’
Jeugdinrichting Den Engh die vestigingen in Ossendrecht (NB) en Den Dolder (Ut) hebben, kent een roemruchte geschiedenis.
Bij de instelling waar zwakbegaafde, criminele jongeren met gedragsproblemen behandeld worden, werd in 1994 voormalig directeur Arjen Jonker aangesteld.
Jonker had als credo: ‘Niet opsluiten maar opvoeden’. Binnen deze aanpak, was er weinig aandacht voor het individu, maar werd groepsgewijs heropgevoed.
Zijn aanpak werd geroemd en verguisd.
In 2004 verscheen er een documentaire over Jonker met de titel ‘De reddende engel’. Ondanks zijn controversiële aanpak kwamen verscheidene politici en zelfs de Koningin bij Jonker op bezoek om zijn aanpak te aanschouwen.
Een jaar later verschenen er berichten in de media over een ruzie die gaande was tussen het ministerie van Justitie en de leiding van Den Engh.
In 2005 en 2006 berichte verschillende actualiteitenrubrieken waaronder Eenvandaag over het conflict.
Op 1mei 2006 heeft het ministerie van Justitie, waar Den Engh indertijd onder viel, Jonker de laan uit gestuurd. Directeur Jonker is tegenwoordig directeur van een Reiki/Shiatsu praktijk.
Na de coup van Justitie is er een nieuw bestuur geïnstalleerd dat de nodige hervormingen heeft doorgevoerd.
Zo is er anno 2010 meer aandacht voor het individu en is de instelling in 2009 omgedoopt van jeugdinrichting Den Engh naar Zorg+ instelling Almata.
Almata valt nu niet meer onder het ministerie van Justitie, maar onder dat van Jeugd&Gezin.
Fotocredit: Elsevier.nl
De Nederlandse politiek is in de ban van het internet. Met een paar dagen campagne voeren voor de boeg trekken de lijsttrekkers alles uit de kast om stemmen voor zich te winnen. De Volkskrant komt met een nieuwe formule: Een lijsttrekker live via het internet of via de sociale netwerksite Twitter, vragen stellen. Lijsttrekker van Groenlinks Femke Halsema was vandaag bij de Volkskrant te gast en gaf live antwoord op de vragen van kijkers. Die vragen en opmerkingen varieerde van de Nederlandse economie tot mensen die zorgen maakte om Femke en de vele uren die zij aan de campagne besteedt.
Verder was er vanuit de kijkers de vraag of de politici in de Kamer niet teveel aan het en pingen zijn. Volgens Femke Halsema kan dat niet het geval zijn. “Tijdens een debat stel je door middel van twitter de burger in direct verband met het onderwerp. Ze kunnen direct een reactie geven waar wij in de Kamer weer iets mee kunnen doen. Zo hoort eigenlijk een democratie te zijn.” Verder gaf Halsema aan het fijn te vinden via het internet zelf de regie in handen te hebben en niet afhankelijk te zijn van een journalist. De discussie is komt volgens haar echt uit de oude doos. “Briefjes schrijven tijdens een debat is in wezen niet anders.”
Tenslotte nog de vraag of Halsema naakt in de Playboy zou gaan staan voor 20 extra zetels voor Groenlinks. Hier reageerde ze lachend op: “Ik denk niet dat het zou werken, maar dan nog zou ik het niet doen. Ik ben een beetje preuts.”
Eerder waren Alexander Pechtold, Harry van Bommel al live te volgen.
Deze week staan nog in de planning:
Dinsdag 1 juni 11.00 Diederik Samson
Woensdag 2 juni 11.00 Andre Rouvoet
Vrijdag 4 juni 11.00 Maxime Verhagen
In de argeloze zucht naar plat amusement en kijkcijfers komt jongerenomroep BNN met iets nieuws: Lijst O. In dit programma gaan BNN-coryfeeën Filemon Wesselink en Sophie Hilbrand op zoek naar de ideale lijsttrekker voor jongerenpartij Lijst O. Doel van het politieke programma is volgens BNN de vermeende kloof tussen jongeren en politiek kleiner te maken.
Maar is dat écht het doel?
Wie goed heeft gekeken naar het scala aan stompzinnige, luide en inhoudsloze programma’s dat de jongerenomroep de afgelopen jaren produceerde, weet wel beter. Van een omroep die mensen op kosten van de belastingbetaler letterlijk in de stront laat zakken, hoeft de neutrale kijker geen nobele, maatschappelijk geëngageerde intenties te verwachten. De opzet van het programma verraadt de sensatiezucht van de makers: in een Idolsachtige setting bepalen Filemon en Sophie samen met het BNN-publiek wie lijsttrekker van jongerenpartij Lijst O wordt. Wie de kar wil trekken en namens de omroep naar Den Haag wil om het geluid van jongeren eens ‘lekker’ te laten horen, kan zich aanmelden.
‘Verleuken‘
In een land waarin de politieke verhouding dusdanig op scherp staan, en waarin partijen aan linker – en rechterzijde waarschuwen voor het opkomend populisme, is het uiterst kwalijk dat nu ook een Publieke Omroep zich in het strijdtoneel werpt door zélf een partij op te richten die zich maar op één groep richt, namelijk jongeren. Hoewel naar de buitenwereld nobel verpakt, is Lijst O dan ook niets anders dan Try Before You Die goes Binnenhof.
Door de politiek op een dusdanige BBN-wijze te vervormen en , toont de omroep haar minachting voor het parlement. De opzet van Lijst O zal het beeld dat reeds bij veel burgers leeft, van de Haagse politiek als wereld waarin enkel de mensen met vlotste babbel en beste looks het voor het zeggen hebben, alleen maar versterken.
Teruggefloten
Hoewel inmiddels teruggefloten door het Commissariaat voor de Media, lijkt het erop dat BNN haar plannen toch doorzet. Typisch voor een omroep, die zich al jaren niets aantrekt van anderen, en haar bestaansrecht ontleed aan nodeloos kwetsen en goedkope scoringsdrift.
Laatste reacties