De mooiste vrouwen wonen in Utrecht. Dit blijkt uit het vandaag verschenen onderzoek van Holland Casino. ‘Utrechtse dames zijn modebewust, kleden zich naar de gelegenheid en respecteren de dresscode.’
Een interessant weetje voor de redactie van CampusTalk. Maar, hoe is het met de kleding van onze eigen dames gesteld? Het is overduidelijk tijd voor een intiem kijkje op de redactie… Read more…
Nederlandse vrouwen hebben weinig ambitie; we werken het liefst parttime en hebben totaal geen behoefte om voltijd te gaan werken of om hoger op te komen. ‘Dit kan je potverdikke toch niet menen?’, was mijn eerste reactie toen ik dit hoorde. Het blijkt dus zo dat wij het lachertje van Europa zijn, want wij, de zogenaamde onafhankelijke, geëmancipeerde Nederlandse vrouw, zijn een uitzonderlijke groep; nergens anders in de Europese Unie werken er zoveel vrouwen parttime.
Het is al tien over half negen dinsdagavond. Vloekend op de wind fiets ik naar huis. Hoe kan het toch dat je áltijd wind tegen heb met fietsen, zowel heen als terug? Hoe dan ook ik moet doorfietsen, ik wil geen minuut missen van één van mijn favoriete televisieprogramma’s. Met een grote plof beland ik precies om precies kwart voor negen op de bank en zet de televisie aan. Kijk daar zijn ze: strakke koppies die recht in de camera kijken wachtend op wat komen gaat. Nog net op tijd trek ik de zak paprika chips naar mij toe, terwijl het eerste fluitsignaal te horen is. De bal begint te rollen: FC Twente en Internationale zijn zonet begonnen aan de eerste wedstrijd in de Champions League.
Inderdaad ik ben een vrouw en op dinsdagavond kijk ik geen Desperate Housewives of Ugly Betty, maar voetbal. Wie kan dat nu geen leuke televisie vinden? Tweeëntwintig mannen, correct, tweeëntwintig miljonairs, die met bloed, zweet en tranen zich een weg naar het doel vechten. En dan die ontlading als ze dat doel hebben gevonden! Dat heb je bij je eigen vent denk ik nog nooit gezien… Echt waar, het is leukere televisie dan vier vrouwen op Wisteria Lane die zich met bloed, zweet en tranen op hun ultieme droomman storten. Dat zie ik in mijn eigen vriendinnenkring iedere dag!
Het fluitsignaal is weer te horen, de climax van de avond: shirtjes ruilen! Torso’s van bezweten sportmannen komen á public te voorschijn. Met een eindstand van 2-2 druipen de half naakte mannen tevreden het veld af. Het was weer een geslaagde voetbalavond!
Gelukkig zijn er nog meer meiden die voetbal fantastisch vinden en ook echt hun geld proberen te verdienen als voetbalvrouw! Kijk binnenkort naar CampusCam voor een portret van één van de speelsters van FC Utrecht.
Afgelopen week werd in Paramaribo het achtste lustrum gevierd van de club van Soroptimisten.
Soroptimisten zijn vakvrouwen die zich inzetten voor een positie van vrouwen en kinderen. Over de hele wereld zijn er clubs waar in totaal meer dan 90 000 vrouwen zich actief inzetten. Het bijzondere aan deze organisatie is dat elke club maar 1 lid uit een bepaalde beroepsgroep mag tellen. Zo wordt er met een breed perspectief naar bepaalde problemen gekeken.
Lustrumviering
De Nederlandse, Surinaamse en de clubs uit de Nederlandse Antillen zijn verenigd in een Unie. Er wordt daardoor vaak samengewerkt aan projecten. De afgelopen week reisden er veertig Nederlandse vrouwen af naar Paramaribo om de lustrumviering bij te wonen. Op het programma stonden educatieve, sociale en
culturele activiteiten. Daarnaast werd er een bezoek gebracht aan het lustrumproject: de uitbreiding van het Ilse Labadie Centrum, een school voor meisjes met een achterstand
Soroptimisme groeit
Nederland telt al bijna honderd clubs, maar ook in Suriname zit de groei er in: de club bestaat nu uit ruim veertig vrouwen, en dat betekent dat zo langzamerhand elke sector vertegenwoordigd is. De Surinaamse Soroptmisten zullen dan ook nu gaan beginnen met het opstarten van een tweede club in Paramaribo.
Om zo nog meer kinderen en vrouwen een kans op een beter leven te bieden.
Dames staan te wachten in de rij
“Mannen moeten thuis blijven”, vertelt één van de vrouwen me die zondagavond staat te wachten voor de ingang van zwembad De Kwakel in Overvecht. Om ons heen staan nog veel meer vrouwen, allemaal van allochtone afkomst. Ze wachten op maar één ding: hun eerste zwemles. Met vrouwelijke badmeesters, vrouwelijke baliemedewerkers en vrouwelijke toezichthouders.
Maar de les laat nog even op zich wachten en we staan ondertussen te vernikkelen in de kou. Rondom mij showen de vrouwen aan elkaar de nieuwste boerkinimode. Hoofddoekjes van badstof met prachtige bloemen en frutsels worden uit de tassen gehaald. “Ik heb de mijne besteld in Duitsland”, hoor ik een meisje zeggen. Ze haalt trots haar nieuwe aanwinst tevoorschijn. Ik zie dat het meisje straks keurig tot haar enkels en polsen bedekt zal zijn en voel me wat onwennig als ik aan mijn eigen bikini in mijn tas denk.
Ik vraag de – hoofdzakelijk Marokkaanse – dames naar de redenen om gescheiden te zwemmen. “Het is voor mij en veel andere Marokkaanse vrouwen hier, een enorme stap om dit te doen. Wij hebben vroeger nooit leren zwemmen, omdat ouders en partners dat niet stimuleerden. Veel mannen vinden ook nu nog dat hun vrouw thuis bij de kinderen moet blijven. En dat terwijl zwemmen één van de sporten is die je volgens de Koran moet meegeven aan je kinderen. Maar de meeste mensen kennen het Heilige Boek niet goed genoeg om dit te weten”, laat een Marokkaanse dame weten. Dat ze een avond weggaan van huis, zou ook de reden zijn dat iedereen die ik spreek anoniem wil blijven. “Het is volgens veel moslims niet iets om trots op te zijn, als je zomaar een avond de kinderen alleen laat”, voegt een ander toe.
Het gescheiden zwemmen wordt – gelukkig voor de dames – zeer strikt opgevat. Niet alleen het personeel bestaat deze avond uit alleen maar vrouwen, ook de ramen zijn volledig afgeplakt, zodat er geen mannen van buiten naar binnen kunnen kijken. Daarnaast is er door het zwembad goed rekening gehouden met de afkomst van de vrouwen; tijdens de ramadan wordt het vrouwenzwemmen tijdelijk stopgezet.
Ik besluit dat dit een goed moment is voor een eerste foto: tientallen moslima’s die staan te popelen om het zwembad in te gaan. Maar als ik mijn camera uit mijn tas pak, keren alle, maar dan ook alle vrouwen mij direct de rug toe. Van camerageilheid blijkt geen sprake. Ik besef dat het schieten van foto’s tijdens de zwemles dan ook wel niet zo’n succes zal worden.
Maar zover komt het niet eens. De deuren van De Kwakel gaan open en de menigte stormt naar binnen. Ik kom echter niet verder dan de grote hal die precies hetzelfde ruikt als de hal van het zwembad waar ik zwemles had als klein meisje. De dame achter de balie spreekt mij toe: “Zonder abonnement kom je er niet in. Echt niet. Ook niet als je voor een wel heel bijzondere blog schrijft.”
Het zal niet lang meer duren tot we mannen en vrouwen niet meer kunnen onderscheiden. Althans, wat betreft kleding. Sieraden en handtassen zijn al normaal in de mannenmode; in de toekomst gaan mannen ook panty’s dragen.
Laatste reacties